دل نوشته ها

امروز به عکسهایی که سالها پیش گرفته ام نگاه می کردم واقعاً که چه زود دیر شد .با نگاه به عکسها حالت عجیبی به من دست داد .چه کسانی که رفتند وچه کسانی که به این دنیا آمدند .پدر ومادر که رفتند .دخترم همین دیروز بود که با دستهای کوچکش به زور شیشه شیر را می گرفت وحالا برای خودش خانمی شده است .می خواهد فلسفه بخواند واز همه چیز سر در بیاردوبا سوال هایش مرا به گوشه رینگ می فرستد من هم می خواهم کم نیارم ولی بعضی وقتها به تته پته می افتم(مهر به کلاس دهم میرود ).

به خودم که نگاه می کنم می بینم در این لحظه یک حالت دو گانه و پارادوکس گونه دارم .از عمر ما که گذشته وبه قول سعدی ای که پنجاه رفتی در خوابی مگر این چند روزه دریابی !!!!!زیاد راضی نیستم ودغدغه ام فقط روح ووجدان کم رنگ شده انسانیت است وگرنه به قول سهراب روزگارم بد نیست!!!!

هنوز هم نمی فهمم ما که با یک عکس شاد می شیم وبا یک عکس غمگین چرا در مقابل توهین به بشریت ،توهین به آزادی وتوهین به عقاید ودیدگاهها واکنشی نشان نمی دهیم .متاسفانه کار از توهین گذشته و صحبت از پژمردن گل و جنگل نیست وآدم می کشند .

نادانهای داعشی یا داعشی های نادان !!!!!چرا انسانها را برای اینکه مثل شما فکر نمی کنند، می کشید. بابا!!! آدم که آدم را نمی کشه .

ای انسانها به هوش باشید شاید فلسفه زندگی برای خیلی ها فرق بکند ولی بیشتر کسانی که در این دنیا زندگی می کنند دنبال یک لقمه نون هستند ومتاسفانه در بیشتر این ناآرامی هااین افراد صدمه می بینند .

به دین به مصب (مذهب ) به هر چی که هر کس معتقد هست یه لقمه نون  که اینقدر عذاب ،ترس ،آوارگی ،کشت وکشتار و .....ندارد.

اگر چه وضع مملکت ما چندان آرمانی نیست وخود ما غم وغصه داریم ولی فکر اینکه موشک تو سر مون بخوره ویا از ترس جان خود وخانواده به دریا وبیابان بزنیم تنم می لرزد .خدایا خودت به فریاد انسانهای بیگناه وآواره در خاورمیانه: سوری ،یمنی ،کرد،افغانی وچه شیعه چه سنی چه ایزدی وچه مسیحی برس.